Kora drzew

24 kwietnia 2020

Niegdyś teren, na którym położne są łazienkowskie ogrody, był podmokły. Skład gatunkowy drzew różnił się od obecnego. W miarę osuszania terenu na miejsce roślin bagiennych wchodziły gatunki bardziej sucholubne. Obecnie w ogrodach Łazienek Królewskich rośnie około 9 500 drzew różnych gatunków.

Drzewa to największe rośliny rosnące na Ziemi. Na co dzień nie zwracamy na nie uwagi, przecież są wszędzie, są takie pospolite. A to właśnie drzewa dają nam cień w upalne dni, to one produkują dużą ilość tlenu, którym oddychamy, i są schronieniem dla wielu zwierząt. Pozornie wydają się takie same, jednak każdy gatunek jest zupełnie inny. Rozpoznawanie drzew po liściach, owocach czy nasionach jest najprostszą metodą ich rozróżniania. Ale czy potraficie rozpoznać gatunki drzew po korze? Poniżej przedstawimy wybrane drzewa łazienkowskie, skupiając się na różnicach w fakturze, strukturze i barwie ich kory.

Każdy kojarzy zapewne białą korę brzozy poprzetykaną ciemnymi znaczeniami. Jednak, czy tylko brzozy mają korę w tym kolorze? Otóż nie. Niejednokrotnie podczas przyrodniczych lekcji muzealnych czy spacerów po ogrodach łazienkowskich uczestnicy mylnie nazywali brzozą inny pospolity gatunek - topolę białą. Jak odróżnić oba drzewa? Gdy przyjrzymy się topoli białej jej ciemne znaczenia są drobne i mają kształt rombów ułożonych w podłużne linie. Ciemne znaczenia u brzozy są większe i mają bardziej nieregularny charakter.

Buki to drzewa o pięknej, gładkiej korze. Wydawałoby się, że ciężko jest je pomylić z innymi gatunkami drzew. A jednak się to zdarza. Szczególnie, gdy widzimy młode graby, możemy poczuć się skołowani. Jak odróżnić buk od grabu? Buk będzie miał korę gładką w kolorze szarym. U grabu kora również będzie w odcieniach szarości, jednak nawet u młodych drzew zauważymy delikatne, jasne, ułożone pionowo smugi. Wyglądają trochę tak, jakby ktoś grabkami przeciągnął po korze i zostawił na niej blizny. U dużych drzew nie ma tego problemu, bowiem kora grabu wybrzusza się, tworzą się spękania i fałdy. Wtedy już nie ma dylematu, które drzewo mamy przed oczami.

Platan i kasztanowiec to dwa zupełnie różne drzewa. Czy można je jednak pomylić? Niestety, to się zdarza. Zwłaszcza, że kora obydwu gatunków może się łuszczyć. U kasztanowca nie jest to aż tak spektakularne. U tego gatunku zewnętrzna część kory układa się w fantazyjne kształty, czasem przypominające labirynty, natomiast kora platanów jest jasna (od koloru różowego przez beżowy aż do białego) i odchodzi dużymi płatami, które możemy znaleźć pod drzewem.

Najtrudniejsze w rozróżnianiu są drzewa, które mają korę mało charakterystyczną, szaro-brązową, z lekkimi zielonymi znaczeniami (najczęściej z mchu). U jesionów kora stworzona jest z dość płytkich, krzyżujących się bruzd w kolorze jasnoszarym. Dęby charakteryzują się nieco głębszymi bruzdami, które są krótkie, ale sprawiają wrażenie masywnych.

Kora olszy czarnej jest ciemnobrązowa, posiadająca jaśniejsze znaczenia. Jej łuszczące się bruzdy często są kwadratowe bądź prostokątne. Nie sposób jej pomylić z innym gatunkiem. Zestawiamy ją z równie charakterystyczną korą robinii akacjowej, mylnie nazywanej akacją. Inna nazwa tego gatunku to grochodrzew. Jej kora ma bardzo głębokie (do kilku centymetrów), długie bruzdy i spękania. Jest wspaniałym domem dla wielu bezkręgowców, które w jej zakamarkach tworzą czasem owadzie miasteczka. Co ciekawe, kora robinii nie pleśnieje, więc jest wykorzystywana przez terrarystów w terrariach z wysoką wilgotnością.

Również drzewa iglaste mogą poszczycić się różnorodną korą. Wszystkim znane świerki mają korę w kolorze szarobrązowym, która łuszczy się w charakterystyczny sposób. Odpadające od pnia fragmenty są często zaokrąglone i drobne. Inny gatunek drzewa iglastego - żywotnik, zwany tują, ma korę nie do pomylenia. Często jest ona jasnobrązowa, wręcz rudawa, łuszcząca się długimi i bardzo wąskimi paseczkami.

Będąc na spacerze w naszych ogrodach, postarajcie się zwrócić uwagę na korę drzew. Mimo że każdy gatunek ma pewne cechy charakterystyczne, pamiętajmy jednak o cechach osobniczych. Tak jak nigdy nie znajdziemy dwóch identycznych liści, tak i kora różni się między przedstawicielami tego samego gatunku.