Lektury w muzeum

18 kwietnia 2018

"Lektury w muzeum" to dwudniowe seminaria poświęcone czterem dramatopisarzom, których niezwykle cenił Stanisław August i których wizerunki zdobią plafon Teatru Królewskiego w Starej Oranżerii: Sofoklesowi, Shakespeare’owi, Molierowi i Racine’owi. Kontekstem rozważań są najwybitniejsze dzieła tych twórców, należące do kanonu światowej literatury.

Seminaria przygotowała i prowadzi Jagoda Hernik Spalińska, teatrolog i historyk teatru, profesor w Instytucie Sztuki PAN.

Jagoda Hernik Spalińska: - Dramat to gatunek, który odpowiada ludzkiej potrzebie opowieści i naśladowania. Gatunek niezwykły, bo mający dwa pełnoprawne oblicza: lektury i widowiska. W obu tych postaciach jest w stanie w tym samym stopniu - jak pisał Arystofanes - "czynić lepszym widza w miastach". A sytuacja idealna zachodzi, gdy dzięki kontaktowi z dramatem lub jego opisem, człowiek zyskuje zarówno "polepszenie, jak radość poznania".

Sofokles i inni. Dzieje pewne demokracji zapisane w dramacie

Seminarium "Sofokles i inni. Dzieje pewne demokracji zapisane w dramacie", które odbyło się 17 i 18 lutego, dotyczyło uwarunkowań historycznych i społecznych, ściśle związanych z okolicznościami powstania tragedii i komedii w Grecji V w. p.n.e. Rozmawialiśmy o dziejach teatru greckiego w kontekście przemian społeczno-politycznych, zapisanych w dramatach Ajschylosa, Sofoklesa, Eurypidesa, Arystofanesa i Menandra oraz o złotym okresie Aten i komedii jako interwencji politycznej i społecznej w V i IV w. p.n.e.

Są rzeczy w sztukach Shakespeare’a, o których się nie śniło teatrologom. Głęboka lektura

Seminarium "Są rzeczy w sztukach Shakespeare’a, o których się nie śniło teatrologom. Głęboka lektura", które odbyło się 14 i 15 kwietnia było poświęcone twórczości mistrza ze Stratford oraz dramaturgii elżbietańskiej. Podczas spotkania analizowaliśmy "Kupca weneckiego" w oparciu o metodę dramaturgiczną. Rozmawialiśmy o teatrze końca XVI i początku XVII w. i o tym, co odróżnia tak zwaną dramaturgię elżbietańską od twórczości Shakespeare’a.

Przed nami jeszcze dwa seminaria. Czerwcowe, zatytułowane "Molier - wnuk Menandra. Komedia charakterów w kontekście komedii nowoattyckiej", dotyczyć będzie umieszczenia twórczości Moliera w podstawowym dla powstania teatru ciągu rozwojowym. Wrześniowe spotkanie: "Napisz to jeszcze raz - aleksandrynem. Racine przepisuje dramaty greckie" dotyczyć będzie lektury tragedii Jeana Racine’a w kontekście wykorzystania wątków antycznych i zmiany ich wymowy, osiągniętej dzięki użyciu, odmiennej niż w teatrze antycznym, wersyfikacji.

Serdecznie zapraszamy!